DCP: Czym są zaburzenia eksternalizacyjne u dzieci i młodzieży?
AJM: Wielu badaczy wyróżnia zaburzenia zachowania eksternalizacyjne lub internalizacyjne. Zaburzenia eksternalizacyjne charakteryzują się destrukcyjnym i często agresywnym zachowaniem. Powszechne przykłady obejmują zaburzenia zachowania i zaburzenia uwagi z deficytem/nadpobudliwością (ADHD). Z drugiej strony, zaburzenia internalizacyjne charakteryzują się zachowaniami skierowanymi do wewnątrz, takimi jak wycofanie, smutek i niepokój. Typowymi przykładami zaburzeń internalizacyjnych są depresja i zaburzenia lękowe.
Podczas gdy oba rodzaje zaburzeń zachowania mogą powodować znaczny stres i upośledzenie funkcjonowania, zwykle różnią się wzorcami objawów i związanymi z nimi czynnikami ryzyka. Na przykład, zaburzenia eksternalizacyjne są częściej diagnozowane u mężczyzn, podczas gdy zaburzenia internalizacyjne są bardziej powszechne wśród kobiet. Dodatkowo, zaburzenia eksternalizacyjne często współwystępują z problemami z nadużywaniem substancji, podczas gdy zaburzenia internalizacyjne częściej współwystępują z zaburzeniami odżywiania. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi dwoma rodzajami zaburzeń jest niezbędne do zapewnienia skutecznego leczenia.
DCP: Jak funkcjonują dzieci z zaburzeniami zachowania?
AJM:Istnieje wiele różnych rodzajów zaburzeń zachowania, ale wszystkie mają jedną wspólną cechę: zachowanie dziecka jest nienormalne dla jego wieku i kultury. W związku z tym dzieci z zaburzeniami zachowania często mają trudności z dopasowaniem się i są zagrożone wykluczeniem z grupy rówieśniczej. W niektórych przypadkach mogą być również narażone na zachowania przestępcze. Wczesna interwencja jest niezbędna dla dzieci z zaburzeniami zachowania, ponieważ może pomóc im przezwyciężyć trudności i prowadzić normalne, szczęśliwe życie.
Zaburzenia destrukcyjne u dzieci charakteryzują się określonym, negatywnym wzorcem zachowań. Podczas gdy te zachowania mogą być niepokojące, ważne jest, aby pamiętać, że dzieci, które przejawiają zachowania destrukcyjne, często robią to, próbując poradzić sobie ze stresującymi sytuacjami lub doświadczeniami. W wielu przypadkach zachowania te zmniejszą się lub ustąpią całkowicie dzięki odpowiedniemu leczeniu. Jednakże, jeśli będą pozostawione bez kontroli, destrukcyjne zachowania mogą prowadzić do poważnych problemów. W psychiatrii dzieci i młodzieży wyróżniono pewne typy zaburzeń zachowania. Należą do nich:
Zaburzenia opozycyjno-buntownicze ( ODD), zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), zaburzenia zachowania (CD).
DCP: Czym charakteryzują się zaburzenia opozycyjno-buntownicze ( ODD) u dzieci i młodzieży ?
AJM :Zaburzenia opozycyjno-buntownicze – ODD jest stosunkowo często występującym zaburzeniem dziecięcym, które charakteryzuje się wyzywającym i destrukcyjnym zachowaniem. Dzieci z ODD mogą wykazywać szeroki zakres zachowań, w tym kłócić się z dorosłymi, odmawiać przestrzegania zasad lub celowo robić rzeczy, które denerwują innych. Chociaż zachowania te mogą być frustrujące dla rodziców i opiekunów, należy pamiętać, że często są one normalną częścią rozwoju dziecka. Jednakże dzieci z ODD mogą wykazywać te zachowania częściej lub poważniej niż inne dzieci w ich wieku. W rezultacie ODD może zakłócać zdolność dziecka do funkcjonowania w domu, w szkole i w sytuacjach społecznych. Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko może mieć ODD, ważne jest, aby porozmawiać z psychologiem lub specjalistą psychiatrą. Dzięki wczesnej diagnozie i leczeniu większość dzieci z ODD wiedzie szczęśliwe i udane życie.
DCP: Czym charakteryzuje się zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) u dzieci i młodzieży ?
AJM:Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) – dzieci z ADHD często zmagają się w szkole i w domu. Mogą mieć problemy z siedzeniem w miejscu, zwracaniem uwagi lub wykonywaniem poleceń. W rezultacie mogą być w tyle za swoimi rówieśnikami w czytaniu i umiejętnościach matematycznych. Dodatkowo, mogą mieć trudności z wykonaniem zadań i łatwo się frustrować. Życie rodzinne może być również wyzwaniem dla dzieci z ADHD. Mogą one mieć problemy z dogadaniem się z rodzeństwem lub mogą działać impulsywnie, nie myśląc o konsekwencjach. Chociaż ADHD może być trudne do zarządzania, istnieje wiele sposobów, aby pomóc dzieciom osiągnąć sukces. Z właściwej diagnozy i leczenia, dzieci z ADHD mogą rozwijać umiejętności, których potrzebują do prowadzenia udanego i satysfakcjonującego życia.
DCP: Czym charakteryzują się zaburzenia zachowania (CD) u dzieci i młodzieży ?
AJM: Zaburzenia zachowania (CD) – dzieci z zaburzeniami zachowania (conduct disorder – CD) często wykazują uporczywy wzorzec destrukcyjnych i antyspołecznych zachowań. Powszechne objawy obejmują agresję, wandalizm, kłamstwa, wagary i kradzieże. Może to prowadzić do problemów w domu, szkole i w społeczności. Dzieci z CD są narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia problemów z nadużywaniem substancji, zaburzeń psychicznych i innych problemów w późniejszym okresie życia. Wczesna interwencja jest niezbędna, aby pomóc dzieciom z CD rozwinąć się w dobrze przystosowanych dorosłych. Leczenie zazwyczaj koncentruje się na identyfikacji i zmianie przyczyn leżących u podstaw zachowania dziecka. Może to obejmować terapię indywidualną, doradztwo rodzinne, modyfikację zachowań i leki. Dzięki odpowiedniemu leczeniu większość dzieci z zaburzeniami zachowania może nauczyć się kontrolować swoje impulsy i zachowywać w sposób bardziej akceptowalny społecznie.
Powszechnie przyjmuje się, że psychopatologia dziecka jest wynikiem złożonego współdziałania czynników biologicznych i psychospołecznych. Wśród tych ostatnich szczególnie ważną rolę odgrywa środowisko rodzinne. Liczne badania wykazały, że dzieci, które dorastają w domach dysfunkcyjnych lub pełnych przemocy, są bardziej narażone na rozwój problemów psychicznych. I odwrotnie, dzieci, które mają bliskie i wspierające relacje z rodzicami, częściej rozwijają się emocjonalnie i psychicznie. Nie oznacza to, że biologia jest nieistotna; czynniki genetyczne mogą również odgrywać znaczącą rolę w określaniu podatności dziecka na choroby psychiczne. Jest jednak jasne, że środowisko rodzinne odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu zdrowia psychicznego dziecka.
Zaburzenia zachowania stanowią poważny problem dla wielu dzieci i rodzin. Zaburzenia te mogą wynikać z wielu różnych czynników, w tym konstrukcji psychicznych, oddziaływań wychowawczych i dynamiki rodziny. W niektórych przypadkach zaburzenia zachowania mogą być wynikiem określonej konstrukcji psychicznej, takiej jak potrzeba stymulacji lub poszukiwanie wrażeń. W innych przypadkach mogą być wynikiem nieodpowiednich interakcji wychowawczych, takich jak brak granic lub przemoc. Wreszcie, zaburzenia zachowania mogą być również wynikiem zaburzonych więzi między dzieckiem a rodzicami.
Badania wykazały, że istnieje silny związek między zaburzeniami zachowania a jakością relacji rodzic-dziecko. W szczególności dzieci, które mają ciepłe i wspierające relacje z rodzicami, są mniej narażone na rozwój problemów behawioralnych. I odwrotnie, dzieci, które doświadczają wrogiego i odrzucającego rodzicielstwa, częściej zmagają się z impulsywnością i regulacją emocjonalną. Sugeruje to, że pielęgnowanie pozytywnych relacji rodzic-dziecko może pomóc w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia problemów behawioralnych u dzieci.
